Guðmundur Jóhann Arason - minnigarbrot 2

"Já þetta er frábær hugmynd" - "frábært" - "einmitt" - "já satt segirðu"...... þetta eru "frasar" sem manni eru minnisstæðir af samskiptum við hann Gumma. Og hvernig má það vera að maður með svona jákvætt hugarfar skuli hafa átt svo erfitt hið innra....? Maðurinn var auðvitað "nörd" í bestu merkingu þess orðs og líf nördsins er líklega ekki alltaf auðvelt því hann lifir í svolítið öðrum heimi en flestir þeir sem í kringum hann eru. Að þessu þarf e.t.v. að huga þannig að nörda, frumkvöðlar og aðrir sem hugsa svolítið "út fyrir boxið" sé búið það umhverfi sem þeim hentar til að þeir geti einbeitt sér að því sem þeir taka sér fyrir hendur hverju sinni og nýtist þannig bæði sjálfum sér og samfélaginu sem best. Vonandi ná samstarfsmenn Gumma að halda þeim verkefnum áfram sem hann lagði grunn að þannig að lífsstarf hans megi nýtast komandi kynslóðum sem allra allra best. Það færi einmitt alveg "frábært".....

Jákvæðni Gumma var við brugðið og nánast alltaf hægt að treysta því að hann tæki vel í hugmyndir sem fyrir hann voru lagðar. Þannig æxlaðist það t.d. að hann og Magnús vinur hans urðu mér samferða þegar ég átti leið til Írlands á námsárunum á Englandi til fundar við jarðfræðing sem vann að doktorsverkefni á Connemara á vesturströnd Írlands. Ég átti bókaða ferð snemma morguns með ferju til Dublin frá Holyhead á eyjunni Anglesey í Wales og þurfti því annað hvort að keyra um nóttina, því ferðin þessar rúmlega 300 mílur tók að lágmarki einar 5-6 klst, eða ferðast daginn áður og gista í nágrenni Holyhead. Þegar það kom upp í umræðunni að þeir Gummi og gestur hans, Magnús, yrðu mér samferða og við gistum í litlu tjaldi sem ég hafði með í för, þá tóku þeir félagar afar vel í það og litu á það sem ævintýri. Þetta varð úr og við fórum til Holyhead og tjölduðum þar og sváfum vært fram á morgun. Þó ég muni ferðina sem slíka ekki í smáatriðum þá man ég það hins vegar hversu undarleg sú tilfinning var að vekja syfjaða ferðafélaga mína þannig að ég gæti tekið saman tjaldið og haldið ekið um borð í ferjuna á tilsettum tíma. Þeir voru heldur syfjulegir og vegalausir félagarnir þegar þar sem leiðir okkar skildu og á einhvern hátt komust þeir félagarnir til baka heim til New Malden í suðvesturjaðri London. Og ekki minnist ég þess að Gummi hafi erft það við mig að hafa skilið þá félaga eftir vegalausa þarna í Norður Wales. Og Magnús heilsar mér enn þá þegar við mætumst á götu.....

Það er gaman að rifja upp svona atvik frá námsárunum, þegar tíminn hafði allt annað gildi en hann hefur þegar komið er út í lífsbaráttuna og það er mikilvægt fyrir ungt fólk á öllum aldri "að grípa gæsina þegar hún gefst" því eins og tíminn er gæsin er stygg og áður en maður veit af er hún flogin á braut....

Skrár tengdar þessari bloggfærslu:

• gummi_2014-04-29.pdf
• gummi_2014-05-01.pdf